Zawał serca - przyczyny, objawy, ekg, pierwsza pomoc. Zawał serca to stan, który charakteryzuje się zaburzeniem równowagi pomiędzy zapotrzebowaniem na tlen, a jego podażą. Głównym objawem jest bardzo silny ból w klatce piersiowej. Badaniem, które wykona specjalista jest oznaczenie troponin sercowych. Poznaj przyczyny, objawy oraz Katar u psa nie występuje co prawda tak często jak u ludzi, ale od czasu do czasu może się zdarzyć, że u naszego zwierzaka pojawi się wydzielina z nosa. Jak wygląda psi katar i jakie są jego przyczyny? Jak go leczyć i czy na zatkany nos u psa są domowe sposoby? Jak długo pies ma katar i co pomoże na alergię? Marskość wątroby u psa. Marskość wątroby u psa to choroba, w której dochodzi do znacznego zaniku organu. W początkowej fazie wielkość wątroby może być prawidłowa. Wraz z rozwojem choroby wątroba u psa zaczyna ona zanikać. Wywołuje ją wiele czynników w tym m.in. zatrucia, choroby zakaźne, zaburzenia metaboliczne. Jak wygląda chip dla psa? Jest malutki – wielkością można go porównać do ziarenka ryżu. Jest pokryty specjalną warstwą polimerową lub szklaną, przez co nie wywołuje alergii. Nie musisz się obawiać, że u zwierzęcia wystąpią jakiekolwiek nieprzyjemne reakcje, na przykład swędzenie, pieczenie czy ból. W większości przypadków tyłozgryz u psa jest jedynie problemem estetycznym i nie wymaga interwencji weterynaryjnej. Uzębienie psa, choć początkowo może prowadzić do kaleczenia dziąseł, po pewnym czasie przestaje sprawiać dyskomfort. Diagnozy wady zgryzu może dokonać tylko lekarz weterynarii, ale jedynie po wyrżnięciu się Są to łagodne i niewywołujące bólu guzy, niemające charakteru nowotworowego. Wyróżnia się kilka rodzajów nadziąślaków: kostniejące, kolczystokomórkowe, włóknikowate i wielokomórkowe. U psów z reguły rozpoznaje się nadziąślaki włóknikowate. Wpływ na powstanie nadziąślaków mają takie czynniki jak urazy, bakterie QxHcS. Spis treści:1. Urazy nagłe i przeciążeniowe2. Szybka reakcja to podstawa!3. Objawy urazów u psów trenujących4. Urazy stawow5. Urazy konkretnych struktur tkanek miękkich6. Urazy mechaniczne7. Wybrane najczęstsze urazy psów pracujących i trenujących:8. Urazy łap przednich9. Urazy łap tylnych10. Groźne przegrzanie11. Co sport to inny uraz12. Profilaktyka Rosnąca popularność psich sportów powoduje konieczność przyjrzenia się bliżej tematyce dbania o dobrą formę fizyczną i zdrowie naszych sportowców. Organizm psa ma ogromne zdolności regeneracji i dostosowywania się do obciążeń, ale nie jest niezniszczalny. Przeciążenia, kontuzje i urazy to coś, co spędza sen z powiek niejednemu przewodnikowi psa sportowego czy pracującego. Oczywiście najlepiej zapobiegać takim problemom, jednak nie zawsze jest to możliwe. Wtedy warto mieć świadomość, co może przydarzyć się naszemu psu i jakie objawy powinny nas zaniepokoić, a docelowo również – jak może wyglądać proces leczenia i regeneracji, żeby nasz sportowiec mógł znów cieszyć się treningami. URAZY NAGŁE I PRZECIĄŻENIOWE Słowo „uraz” najczęściej kojarzy nam się z nagłym wypadkiem, w wyniku którego dochodzi do uszkodzenia ciała. Chciałabym wyjaśnić Wam, że nie zawsze sytuacja wygląda tak dramatycznie, a objawy są tak ewidentne. Urazy możemy w uproszczeniu podzielić na nagłe i przeciążeniowe. W przypadku urazu nagłego rzeczywiście bodziec, który działa chwilowo na tkankę, jest zbyt silny w stosunku do jej wytrzymałości i dochodzi do uszkodzenia struktury tkanki, która wcześniej mogła być całkowicie zdrowa (np. złamanie kości czy zerwanie więzadła). Natomiast w przypadku urazu przeciążeniowego nie musi dojść do jednostkowej, skrajnie niebezpiecznej sytuacji. Tkanka może przez dłuższy czas być wystawiona na obciążenia, które po prostu się kumulują, osłabiają jej wytrzymałość czy upośledzają jej funkcję. W tym wypadku po pierwsze proces chorobowy toczy się przez dłuższy czas, ale bardzo często na poziomie, który nie daje ewidentnych objawów, np. w postaci kulawizny czy niechęci do treningu. Po drugie pies może przyzwyczaić się do dyskomfortu i dlatego nie wykazuje wyraźnych objawów. Taki uraz bywa często bardzo trudny do zdiagnozowania i mimo początkowo mniejszej skali problemu może doprowadzić np. do poważnych zmian zwyrodnieniowych w stawie, które będą towarzyszyć naszemu psu przez resztę życia. SZYBKA REAKCJA TO PODSTAWA! Często popełniane błędy treningowe oraz przetrenowanie prowadzą do urazów. Niektóre z nich wymagają natychmiastowej interwencji chirurgicznej czy ortopedycznej, w przypadku innych wystarczy ograniczenie ruchu i podanie odpowiednich leków przeciwzapalnych. Nigdy jednak nie lekceważ żadnych symptomów mogących świadczyć o kontuzji! Często się zdarza, że po treningu czy zawodach pies kuleje, właściciel zwleka z wizytą u lekarza, a po kilku dniach, kiedy zwierzak przestaje kuleć, zapomina o problemie. Za jakiś czas uraz się powtarza. Opiekun może pomyśleć, że to przeforsowanie czy zmęczenie, a najczęściej kończy się to trudnymi do wyleczenia zmianami przewlekłymi i zwyrodnieniowymi, które są następstwem zwłoki w leczeniu. Dlatego jeśli zauważymy kulawiznę u psa sportowego, od razu powinniśmy zgłosić się do ortopedy. Lekarz, stosując metody obrazowe (USG, RTG, TK, RMI) oraz przeprowadzając badanie ortopedyczne, postara się pomóc psu, aby jak najszybciej wrócił do formy fizycznej sprzed wypadku. Pamiętaj też, że często niezbędna jest rehabilitacja. Tutaj skorzystać możemy z usług psiego fizjoterapeuty. OBJAWY URAZÓW U PSÓW TRENUJĄCYCH Psy trenujące są nauczone ignorować wiele czynników rozpraszających, potrafią bez problemu pracować przy innych psach, niezależnie od pogody, podłoża, pory dnia, w hałasie i przy interesujących zapachach. Niestety potrafią też ból i dyskomfort traktować jak rozpraszacze, czyli… ignorować je w trakcie treningu czy realnej pracy. To naszym obowiązkiem jest obserwacja naszego psa i reagowanie na najmniejsze objawy dyskomfortu również (a może przede wszystkim) poza treningami! Do najczęstszych objawów kontuzji u psów trenujących zaliczyć możemy: – spadek jakości pracy – niedokładne wykonywanie znanych ćwiczeń, mniejsze możliwości fizyczne (np. zrzucanie tyczek podczas treningu agility czy większa liczba niezłapanych dysków podczas treningu dogfrisbee); – większą frustrację podczas treningu – pies zaczyna się spieszyć, wokalizuje podczas ćwiczeń, jego pobudzenie jest wyższe niż zwykle; – spadek szybkości wykonywania ćwiczeń; – kulawiznę bądź sztywność „na zimno”, czyli po odpoczynku – pies unika używania danej kończyny, włóczy ją tylko przez kilka kroków po wstaniu z posłania; – niechęć do dotyku określonej części ciała; – nierówne umięśnienie kończyn; – nierówny poziom starcia pazurów przy prawej i lewej kończynie; – niechęć do wskakiwania do samochodu, klatki czy na kanapę po treningu; – zmianę ruchu – mniejszy zakres ruchu kończyn, pies porusza się innym chodem lub używa tylko jednej kończyny wiodącej w galopie niezależnie od kierunku ruchu. Jeśli pies odmawia uczestnictwa w treningu, odchodzi od pracy lub podczas ćwiczeń pojawia się kulawizna, to oznaka, że stan czworonoga jest bardzo poważny! Oczywiście w okresie gojenia się i leczenia urazów bezwzględnie przeciwwskazane są treningi sportowe, więc po zauważeniu jakichkolwiek niepokojących objawów natychmiast wycofujemy psa z czynnego treningu i stosujemy ograniczenie ruchu, np. tylko do spacerów na smyczy. URAZY STAWOW Grupą kontuzji, którą stosunkowo łatwo zdiagnozować, są urazy dotykające konkretnego stawu: zwichnięcia, skręcenia, przeciążenia, stłuczenia. Najczęściej dotyczą one stawów dystalnych (bardziej oddalonych od centrum ciała), jak np. stawy międzypaliczkowe, skokowe, nadgarstkowe. Z reguły wiążą się z ewidentną kulawizną danej kończyny, często po odpoczynku (nawet kilka godzin po treningu). Objawiają się ze stanem zapalnym w stawie i zwiększoną ilością płynu, a więc często widoczny jest wyraźny obrzęk oraz zwiększona ciepłota tej okolicy. W badaniu manualnym zauważalny też jest wyraźny dyskomfort przy próbie wykonywania fizjologicznych dla danego stawu ruchów (np. bardzo bolesne jest zgięcie nadgarstka). Jeśli strukturalnie w danym stawie nie ma żadnych zmian (np. zmiany zwyrodnieniowej, dysplazji), to z reguły leczenie przebiega sprawnie (4-8 tygodni) i pies wraca do pełnej sprawności. URAZY KONKRETNYCH STRUKTUR TKANEK MIĘKKICH W przypadku takich urazów często diagnostyka jest trudniejsza. Mimo że dana struktura (np. mięsień czy ścięgno) bierze udział w ruchach danego stawu, to sam staw nie musi być bolesny czy obrzęknięty. Przykładem może tu być ścięgno mięśnia dwugłowego ramienia, które często jest przeciążone i zajęte stanem zapalnym, ale objawy nie dotyczą całego stawu ramiennego. Dodatkową trudnością jest dostępność diagnostyki obrazowej przy takich urazach, ponieważ zdjęcia RTG często nie są wystarczające. Przy miejscowych urazach tkanek miękkich najczęściej wykonuje się USG narządu ruchu lub rezonans magnetyczny (MRI). Jeśli jest to uraz przeciążeniowy, to bardzo często nie objawia się ewidentną kulawizną. Pierwszym objawem bywa zmniejszony zakres ruchu w stawie, gdzie pracuje dana struktura, lub bolesność przy miejscowej palpacji (dotyku) podczas badania manualnego. Leczenie bywa bardzo długotrwałe, a problem niestety często ma tendencję do nawracania. Osobną grupą wśród takich urazów są zerwania więzadeł, najczęściej więzadła krzyżowego doczaszkowego w kolanie (CCL). Tutaj silna kulawizna, wokalizacja, nawet całkowite zaprzestanie obciążania danej kończyny (pies porusza się na trzech łapach) może wystąpić już w trakcie wysiłku, bezpośrednio w momencie zerwania włókien więzadła. W takim przypadku praktycznie niezbędna jest interwencja chirurgiczna, czyli operacja, która pozwoli na ustabilizowanie stawu kolanowego. Więzadła mają niestety dużo gorszą zdolność regeneracji i gojenia się niż ścięgna czy same mięśnie, dlatego bardzo często już przy częściowym naderwaniu należy zdecydować się na zabieg operacyjny. URAZY MECHANICZNE Stosunkowo najmniej groźną w skutkach grupą urazów są wszelkie urazy mechaniczne polegające z reguły na przerwaniu ciągłości tkanek powierzchniowych. Najczęściej zdarzają się uszkodzenia opuszek oraz złamania lub wyrwania pazurów. Jeśli dojdzie do niewielkiego otarcia czy zranienia, należy skaleczone miejsce zdezynfekować i dla ochrony założyć psu specjalny bucik. Do urazów mechanicznych należą również przecięcia skóry w innych obszarach ciała i stłuczenia, które objawiają się krwiakiem w danej okolicy. Jeśli oprócz mechanicznego uszkodzenia nie doszło do żadnych towarzyszących urazów, a uszkodzenie jest powierzchowne (dotyczy tylko skóry, a nie np. ścięgien), to leczenie jest dość krótkie i pies szybko może wrócić do aktywności. W przypadku takich urazów to, o co warto zadbać, to blizna! Zrosty, zgrubienia, ograniczenia ruchomości skórno-powięziowej mogą niestety powodować kompensacje w innych częściach ciała, pomimo swojego niegroźnego wyglądu z zewnątrz. W przypadku takich incydentów często konieczne jest mimo wszystko włączenie do leczenia farmakologii, żeby zapobiegać np. bakteryjnym zakażeniom rany. Jeśli rana nadaje się do zszycia, niezbędna będzie też prosta interwencja chirurgiczna. WYBRANE NAJCZĘSTSZE URAZY PSÓW PRACUJĄCYCH I TRENUJĄCYCH: – mechaniczne uszkodzenia pazurów i łap; – zerwania więzadła krzyżowego doczaszkowego (CCL); – zwichnięcia, skręcenia stawów nadgarstkowych i skokowych; – problemy przeciążeniowe (prowadzące do tendinopatii) ścięgien mięśnia dwugłowego ramienia, nadgrzebieniowego, biodrowo-lędźwiowego; – skręcenia, zwichnięcia stawów międzypaliczkowych; – stany zapalne stawów o podłożu przeciążeniowym (np. staw kolanowy, biodrowy). Urazy łap przednich Do najczęstszych uszkodzeń kończyny piersiowej należą przede wszystkim: urazy barku, zapalenie pochewki ścięgna mięśnia dwugłowego ramiennego, przykurcz mięśnia podgrzebieniowego i mineralizacja kaletki podścięgnowej. Ponadto pojawić się mogą: miopatia mięśnia obłego mniejszego, przyśrodkowa niestabilność stawu ramiennego oraz uszkodzenie przyczepu mięśnia nadgrzebieniowego. Urazy łap tylnych Do urazów kończyn miedniczych należy zaliczyć przede wszystkim zwyrodnienia stawów biodrowych, kolanowych oraz stępu, które występują niezwykle często. Inne urazy to: uszkodzenie mięśnia biodrowo-lędźwiowego, zerwanie mięśnia podkolanowego oraz brzuchatego łydki, zwichnięcie ścięgna mięśnia zginacza powierzchownego palców oraz znane wszystkim zerwanie ścięgna Achillesa. GROŹNE PRZEGRZANIE W ciepłe dni może dojść do udaru cieplnego oraz przegrzania się psa. Jeżeli zawody odbywają się w upale, tym bardziej musimy być na to wyczuleni. Pamiętajmy o pojeniu pupila świeżą i chłodną wodą oraz o zapewnianiu mu jak najczęściej schronienia w cieniu. Treningi w skwarny dzień należy ograniczyć do niezbędnego minimum i pozwolić się psu ochłodzić między seriami ćwiczeń. Jeżeli to nie poskutkuje i zauważysz u psiaka pierwsze objawy udaru, zakończ trening lub wycofaj się z zawodów. W tej sytuacji chwilowe schłodzenie psa jest niewystarczające, by kontynuował wyczerpujący wysiłek fizyczny. Powinniśmy wręcz skorzystać z pomocy weterynarza CO SPORT TO INNY URAZ W zależności od tego, jaki psi sport uprawia nasz pupil, narażony jest na inne kontuzje. I tak u chartów wyścigowych można zaobserwować chorobę zwyrodnieniową nadgarstka, u norowców – zapalenie pochewki ścięgna mięśnia odwodziciela długiego palca, u psów uprawiających agility czy flyball – naciągnięcie ścięgna zginacza łokciowego nadgarstka. Psy uprawiające agility w około 58% doznają urazów w trakcie zawodów. Najczęściej dochodzi do przeciążenia kończyny przedniej. Pies uprawiający tę dyscyplinę sportu podczas wyskoku zazwyczaj ląduje na tej samej łapie, a dopiero później dostawia drugą. Obciążanie kończyn powoduje więc często uszkodzenie barku. U psów trenujących flyball podczas uderzenia łapami w wyrzutnię piłek dochodzi do kontuzji nadgarstków. Równie częste są urazy stawu stępu, który obciążony jest podczas nawracania. Psy myśliwskie doznają natomiast urazów mechanicznych naskórka. Pojawiają się u nich rany kłute i szarpane. Ponadto zdarzają się również niewielkie kontuzje kończyn. Badania przeprowadzone w Wielkiej Brytanii wykazały, że prawie 50% trenujących psów myśliwskich wymaga interwencji weterynaryjnej. Oczywiście nie powinno to zniechęcać do uprawiania sportu! Daje on psu ogromną radość i pozwala zachować świetną kondycję, a przy odpowiedzialnym podejściu opiekuna kontuzji da się uniknąć lub szybko ją wyleczyć. PROFILAKTYKA Najlepszą profilaktyką urazów u psów trenujących jest doskonałe przygotowanie fizyczne do obciążeń treningowych oraz progresywne ich dokładanie. Dodatkowo należy zadbać o odpowiednia rozgrzewkę oraz cool-down, które pozwalają organizmowi przystosować się do samych ćwiczeń oraz wyciszyć organizm po ich zakończeniu. Pamiętajmy też o sprawdzeniu miejsca, w którym trenujemy, żeby nie narażać psa np. na lądowanie w dołku w trawie czy pracę na śliskiej nawierzchni. Pomocne mogą okazać się regularne wizyty u fizjoterapeuty, który będzie w stanie na wczesnym etapie wskazać miejsca w ciele psa, które mogą być przeciążone. Uważajmy również na przetrenowanie! Przetrenowany organizm jest dużo bardziej podatny na urazy, ponieważ zaburzone są procesy regeneracji. Mądre planowanie sesji treningowych, przerwa regeneracyjna w trakcie roku oraz dbałość o odpowiednią jakość odpoczynku to obowiązek każdego opiekuna psa trenującego, również jeśli jest to trening amatorski. Uprawianie sportu to nie tylko zabawa − trzeba mieć tego świadomość, planując treningi. Brak odpowiedniego przygotowania, przeforsowanie psa i bagatelizowanie oznak kontuzji mogą skutkować poważnymi dolegliwościami. Musimy pamiętać o odpowiedzialności, jaka na nas spoczywa, i zrobić wszystko, by zdrowie trenującego zwierzaka nie było zagrożone. Paula Gumińska, psi fizjoterapeuta screen Facebook WOPR-owcy z Darłowa Sławna pokazali, że na ich wsparcie może liczyć KAŻDY, kto przebywa na plaży. Gdy otrzymali wezwanie do psa, nie wahali się, by mu pomóc. Nietypowa akcja Plażowicze w Darłówku w Zachodniopomorskiem byli kilka dni temu świadkami niecodziennej akcji ratowniczej, w której ratowano życie 12-letniego psa. Czarny labrador przebywał wraz ze swoją panią na niestrzeżonej plaży. W pewnym momencie zaczął słabnąć i słaniać się na nogach. WOPR-owcy zawiadomili weterynarza, by czekał na dowiezienie pacjenta, a psa, który waży 50 kg, przenieśli na desce ortopedycznej. Labrador otrzymał dzięki temu pomoc i potrzebne lekarstwa. Okazało się, że doszło u niego do ostrej niewydolności krążeniowo-oddechowej, czyli zawału. Gdyby nie ratownicy, pewnie nie miałby szans na przeżycie. Nie mogliśmy przejść obojętnie wobec rodziny, która potrzebowała naszej pomocy na plaży niestrzeżonej– napisali ratownicy na Facebooku. Ratownicy zaznaczyli przy tym, że w akcji brali udział wolni ratownicy i nie wpłynęła ona na bezpieczeństwo innych plażowiczów. Warto pamiętać, że pies, podobnie jak człowiek, może się przegrzać i doświadczyć zawału. Warto wiedzieć, co robić w takiej sytuacji. Co robić, gdy pies ma zawał? Żeby sprawdzić, czy pies ma problem z układem krążenia, robimy mu badanie nawrotu kapilarnego. W tym celu uciskamy przez chwilę jego dziąsło lub wargę aż zbieleje, a następnie puszczamy. Jeśli kolor wraca zbyt długo, należy zawieźć psa do weterynarza. Jeśli jednak pies wyraźnie słabnie i wydaje się, że przestaje oddychać, musimy przygotować się na reanimację i położyć pupila na prawym boku. W takiej sytuacji najpierw należy sprawdzić, czy pies oddycha. Jeśli nie, sprawdzamy, czy ma tętno na tętnicy udowej (przez 10 sekund). Gdy jej nie czujemy, przystępujemy do reanimacji: jedną lub dwiema rękami uciskamy 10 razy psią klatkę piersiową (pies leży na boku), a następnie podajemy mu oddech przez nozdrza. Kontynuujemy akcję tak długo, jak mamy siły, a pies nie odzyskał przytomności. Chyba wszyscy znają tę twarz. Chłopiec z Kinder Czekolady jest już dorosły. Będziecie zaskoczone, jak teraz wygląda! Bardzo prosze o pomoc, czy spotkaliście się z taką sytuacją. Mam pieska rasy shih-tzu, ma prawie 3 lata. Wczoraj późnym wieczorem byliśmy w ogródku, zachowywał sie normalnie i nagle gdy szedł zaczął przeraźliwie skomleć i zataczać się. Natychmiast podeszłam do niego - pomyślalam w pierwszej chwili ze może coś mu sie wbiło w łapkę, ale nic takiego nie miał i tez nie wykazywal takowych oznak. Zrobil sie osowiały, przeszedł kilka metrów, nie wykazywał reakcji na bodźce, miał odech jakby brakowalo mu tchu, po czym polożył sie na trawie.... wyglądał jak nieżywy, ojciec podniósł go, ale był bezwładny, z szeroko otwartymi oczami i niewyczuwalnym oddechem... myslelismy ze nie zyje.... Szybko zaczął go masować i oddech powrócił... nadal nie reagował, miał biały język, ale oddychał... Dzwoniłam po weterynarzach, ale było pozno i nikt nie odbieral, a do Warszawy jest kawał drogi, pies moglby nie dożyć... I co dziwne w między czasie pies odzyskal siły, zaczął chodzić, reagować, szczekać - zachowywać się normalnie. Troszke zauważylam że kicha i trzepie główką. Postaniowilismy przeczekac noc i dzis pojechac do weterynarza - poszedł spać i jak zwykle smacznie chrapał. Dzis wygląda jak okaz zdrowia. Nie wiem co o tym sądzić. Myslalam ze moze cos go ukąsiło i miał jakąs reakcje uczuleniową, ale żadnego śladu nie widac, było pozno, osy nie latają, jedynie komary, ale on ma gęste futerko. Może to cos z sercem? Brak chwilowy brak krązenia, ale czym spowodowany? Proszę, jesli ktos mial podobny przypadek o podzielenie się tą informacją. Choć kastracja psa wśród właścicieli czworonogów budzi mnóstwo kontrowersji, to w dalszym ciągu grupa zwolenników tego zabiegu jest znacznie szersza, niż grupa jego przeciwników. W razie jakichkolwiek pytań czy wątpliwości, związanych z przebiegiem i konsekwencjami takiego zabiegu, warto skorzystać z licznych akcji uświadamiających właścicieli psów jak przebiega kastracja psa oraz z czym się wiąże przeprowadzanie zabiegu. Takie akcje corocznie organizowane są w wielu miejscach, zatem z pewnością każdy, kto tylko wyrazi taką chęć, uzyska odpowiedź na nurtujące go pytania. Choć niektórzy właściciele czworonogów mają obawy, tak naprawdę kastracja to zabieg bardzo prosty i rutynowy. Średnio trwa od kilkunastu minut, maksymalnie do godziny. W zdecydowanej większości przypadków kastracja psa przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym, czyli pod narkozą. Kiedy przeprowadzić kastrację psa Są jednak sytuacje, w których kastracja jest niezbędnym do przeprowadzania zabiegiem, ratującym zdrowie, a nawet życie psa. Wskazaniem do kastracji są przede wszystkim: nowotwory jąder, przewlekłe stany zapalne jąder, skręt jąder, choroby prostaty (chociaż wielu właścicieli błędnie sądzi, że psów ten problem nie dotyczy). Kastracja może być także doskonałym środkiem profilaktycznym, zapobiegającym wymienionym wyżej chorobom. Weterynarze często decydują się na przeprowadzenie zabiegu kastracji u psa, gdy zstąpiło się u niego tylko jedno jądro. Warto jednak mieć na uwadze, że kastracja najwięcej korzyści daje, wtedy gdy przeprowadzana jest odpowiednio wcześnie. Wielu weterynarzy radzi właścicielom czworonogów, aby przemyśleli decyzję o kastracji czy sterylizacji swojego pupila. Oba zabiegi stanowią doskonały środek zapobiegający nadmiernemu i niekontrolowanemu rozmnażaniu się zwierząt. Jak przekonują właściciele, sterylizacja i kastracja czworonogów mogłaby nieco zmniejszyć odsetek bezdomnych zwierzaków. Jak przebiega kastracja psa To zabieg rutynowy i niezwykle prosty, standardowo nietrwający dłużej niż 45 minut. Zazwyczaj kastracja przebiega pod narkozą. Jednak jeśli zwierzę z powodów zdrowotnych nie może być poddane tego rodzaju znieczuleniu, weterynarz wybiera inną jego formę, która dla czworonoga będzie najbezpieczniejsza. Zanim jednak dojdzie do zabiegu, zwierzę musi zostać do niego odpowiednio przygotowane. Aby pies mógł być poddany kastracji, musi cieszyć się dobrym zdrowiem ogólnym. Ważne są także dobre badania krwi oraz odpowiednia praca serca. Jeśli weterynarz ma jakiekolwiek wątpliwości, kieruje zwierzę na dodatkowe badania. Do zabiegu bardzo ważne jest także posiadanie przez zwierzę odpowiedniego kompletu szczepień obowiązkowych. W przygotowaniach do zabiegu bardzo ważna jest czujność właściciela. Jeśli ma on jakiekolwiek wątpliwości odnoszące się do zachowania psa czy stanu jego zdrowia, koniecznie powinien zgłosić to weterynarzowi. Przed zabiegiem nie wolno karmić psa przez około 12 godzin. Zakaz obejmuje jedynie jedzenie, zwierzę powinno mieć swobodny dostęp do świeżej, pitnej wody. Jeśli przejrzy się oferty klinik weterynaryjnych działających w Warszawie i w innych, małych miastach, zauważyć można, że stawki obowiązujące w stolicy są nawet o połowę wyższe. Zabieg kastracji związany jest z wydatkiem rzędu kilkuset złotych. Warto jednak zaznaczyć, że jest to wydatek jednorazowy, bowiem kastracja to zabieg nieodwracalny. Gdy przeprowadzana jest kastracja psa cena w głównej mierze zależy od masy ciała zwierzęcia oraz miasta, w jakim zabieg kastracji jest przeprowadzany przez weterynarza. Choroby występują nie tylko u ludzi, ale również u zwierząt. W przypadku psów pojawiają się na przykład problemy z sercem. Co to są za schorzenia? Jakie czynniki przyczyniają się do ich powstania? Pierwsze symptomy świadczące o tych chorobach – jak je rozpoznać? Jak poprawnie opiekować się psem chorym na serce? Takich i podobnych pytań jest wiele. Już teraz poznaj na nie odpowiedzi i wesprzyj swojego pupila! Jakie są przyczyny chorób serca u szczekających czworonogów? Zarówno u ludzi, jak i u psów serce jest jednym z najważniejszych narządów wewnętrznych, odpowiadającym za właściwe działanie całego organizmu. W przypadku szczekających czworonogów zaburzenia związane z jego funkcjonowaniem mogą mieć różnorodne podłoże. W zależności od konkretnego przypadku przyczyną są wady wrodzone (genetyczne i rozwojowe) albo nabyte. Duży wpływ na rozwój chorób serca u psów mają: szkodliwe czynniki środowiskowe, nieprawidłowa dieta, wiek, rasa, nadmierny wysiłek fizyczny, kondycja, czy też występowanie innych schorzeń. Jakie są objawy choroby serca u psa? Rozpoznaj te sygnały ostrzegawcze! Jakie zachowania obserwowane w pupila powinny zaniepokoić właściciela? Które symptomy mogą świadczyć o chorobie serca u psa? Na tej liście znajdują się przede wszystkim charakterystyczne objawy, takie jak: szybsze męczenie się, ospałość, długotrwały kaszel (tzw. kaszel sercowy), duszności, omdlenia, wodobrzusze, spadek energii, niechęć do zabawy, utrata apetytu, izolowanie się, chudnięcie, kłopoty ze snem, siny język, płytki i szybki oddech. Trzeba pamiętać, że często te wspomniane powyżej symptomy początkowo są ukryte, dostrzega się je dopiero po pewnym czasie. Rodzaje chorób serca u psów – poznaj je! Choroby serca u psów mają niejedno imię. Najczęściej występują schorzenia takie jak: endokardioza mitralna (choroba zwyrodnieniowa zastawek przedsionkowo-komorowych, pojawia się u starszych samców będących reprezentantami małych ras), kardiomiopatia rostrzeniowa (to upośledzenie mięśnia sercowego, na które najbardziej narażeni są głównie przedstawiciele ras dużych i olbrzymich) oraz arytmia. Dość rzadko, ale jednak zdarza się także zawał serca u psa. Choroby serca u psa – podsumowanie W przypadku chorób serca u psa niezwykle istotna jest profilaktyka. Klucz do sukcesu stanowią zatem regularne wizyty u lekarza oraz systematyczne przeprowadzanie odpowiednich badań diagnostycznych (np. EKG, echo serca, czy pomiar ciśnienia krwi). Podejrzewasz, że z sercem Twojego pupila dzieje się coś niedobrego? Nie zwlekaj, ani chwili, tylko udaj się z nim do specjalisty. Lekarz określi kondycję zwierzaka, postawi diagnozę, opracuje plan leczenia, a także przekaże Ci zestaw wskazówek odnośnie tego, jak postępować z psem. Pamiętaj, że istotna jest również zbilansowana dieta, której podstawę powinny stanowić posiłki przyrządzone z wartościowych, starannie dobranych składników (najlepszym wyborem jest na przykład specjalistyczna karma weterynaryjna). Należy także dokonać zmian w zakresie dotychczasowego stylu życia psa. Stopień jego aktywności fizycznej musi zostać dopasowany do indywidualnych możliwości czworonoga. Nie można całkowicie rezygnować z ruchu – krótkie spacery będą świetnym rozwiązaniem. Natomiast w czasie upałów zwierzę nie powinno zbyt długo przebywać na słońcu. Takie działanie to podstawa, jeśli chce się wspomóc działanie leków nasercowych i zapewnić psu spokojne życie. 2

zawał u psa jak wygląda